به کوری چشم آنهاییکه نمی توانند ببینند! و به کر شدن گوش کسانی که: سیاهنمایی می کنندو به رغم کسانیکه میدانند و نمی گویند! ایران دارای 200میلیارد دلار درآمد سالانه است. که 120میلیارد نفتی و 80میلیارد: غیر نفتی حاصل از صادرات است. طبق ردیف های بودجه نزدیک به صد میلیارد دلار ان، در داخل سوبسید داده می شود! بقیه هم به خارجی ها. سوبسید در داخل ایران به سه صورت است: یارانه نقدی که طی سه مرحله واریز می شود: مرحله اول از قدیم به صورت: بن، مستمری و کمک های بلاعوض بوده، مرحله دوم از زمان است، و مرحله سوم که جدید آغاز شده کمک معیشتی می باشد. نوع دوم یارانه غیر نقدی است. مثلا به خانوارهای دهک های پایین، از سوی سازمان بهزیستی و کمیته امداد وزارت رفاه، سبد کالا پرداخت میشود. اما نوع سوم، سوبسید پنهان است. طبق فرموده امام خمینی، آب و برق و نفت رایگان است. لذا با سوبسید پنهان، همه حامل های انرژی و نان در حد رایگان است. مبلغی که بابت آب و برق یا نفت و گاز از مردم گرفته میشود، دستمزد کارمندانی است که از خطوط نفت ولوله آنها، محافظت می کنند. اصل نفت و گاز و برق رایگان می باشد. بطور مثال سوبسیدی که برای بنزین پرداخت می شود، در یکسال می تواند یک پروژه مانند ستاره خلیج فارس را ایجاد کند. اما به دستور امام و رهبری، نان شب یا نفت و گاز و برق برای مردم مهمتر است. زیرا هدف از ساخت کارخانه ها، توسعه اقتصادی و رشد تولید هم، رفاه مردم است. اگر بجای سوبسید نان یا بنزین، کارخانه بسازیم از نظر برخی خوب است، ولی معیشت مردم تامین نمی شود. به همین دلیل است که نرخ سوبسید پرداختی در ایران، رده اول جهان است. لذا مصرف برق و آب و گاز و نان مردم در ایران، سه برابر متوسط جهانی است. اما صد میلیاردی که به خارجیها سوبسید داده می شود نیز، بر سه نوع است: اول قاچاق کالاهای اساسی به کشورهای همسایه، .یک سوم مردم 500میلیونی اطراف ایران، کالاهای اساسی خود را از ایران می خرند. اولین و مهمترین آنها نفت است، که توسط کولبرها برده می شود و یا توسط: لنج ها به همسایه های حنوبی حمل می شود. نان و گوشت و برنج و دیگر سبد کالایی ها هم، در ردیف های بعدی هستند. دومین نوع سوبسید به خارجی ها، خرید مسکن و ایجاد کارخانه برای کشورهای دیگر است. که اغلب به واسطه اختلاس و یا همراه مسافر، به آنجا برده می شود. اما از همه مهمتر ناتوانی در دریافت، و انتقال دلار ها به داخل ایران است، که معمولا صرف تقویت صنایع و خرید: کالاهای بنجل و کمک به دامپینگ آنها است. یعنی هند و چین و روسیه، از ایران نفت می خرند پول نمی دهند!(سویفت) همانطور که انگلیس و امریکا هم که خرید کرده اند، نداده اند. لذا اگر یک حسابداری واقعی جهانی باشد، سالانه دویست میلیارد دلار ایران ، حداقل در 40سال گذشته 8تریلیون می شود، که در جهان سرمایه گذاری شده،و یا صرف دستمزد و خرید کالا و مواد اولیه گردیده. اگر کشورهای صنعتی، بخواهند طلب ایران را بدهند، کاخهای سفید و سرخ وزرد شان را باید تحویل ایران دهند. البته ایران هم بیکار ننشسته، بزودی همه این کاخها به حسینیه تبدیل می شود، تا محل تغذیه رایگان همه جهان (به صورت وقف و نذری ) در آید. زیرا ایران 8بیلیارد دلار طلب دارد، ولی آمریکا 22بیلیارد بدهی دارد. همه میدانند که اگر 7تریلیون آن در عراق خرج شده، بقیه هم برای مبارزه با ایران هزینه شده. لذا پیشرفت مخالفان و موافقان ( یعنی همه جهان) با پول ایران بوده است. مخالفان از امریکا پول وکمک مالی می گرفتند، و موافقان از ایران. بنابر این شیرازه جهان در دست ایرانی است
سوبسید ,نفت ,های ,مردم ,جهان ,دلار ,می شود ,و برق ,است که ,و گاز ,آب و
درباره این سایت