بانکها به دلیل اینکه با اضطرار مردم تجارت میکنند، حرام هستند. کسی که وام می گیرد و یا پس انداز می کند هردو مضطر هستند.بانکها این را به تجارت پر سودی، برای خود تبدیل کرده اند. به همین جهت از نظراسلامی حرام، و در ردیف محاربه با خدا است. زیرا مردم مضطر ( مانند کسی که مریضدارد یا می خواهد ازدواج کند.) برای دریافت وام، مجبورند تمام شرایط را ناخواندهامضا کنند، تا پول را دریافت کنند. طبیعی است کسی تحت فشار امضا کرده، امضای ان ازنظر قانونی ارزشی ندارد. ضمن اینکه بدهکار بودن جرم نیست، و قانون (المفلس فی امانالله) هیچکس را بخاطر فقر و نداری و بدهی، مجازات نمی کند. حتی برخی ها پا رافراتر گذاشته و قاضی، خود را جریمه کرده است! چرا که در کشوری حقوق می گیرد و نفسمی کشد، که د ر آن فقرا بدهکار هستند و نمی توانند بدهی خود را بپردازند. در قرانهم آمده اگر کسی نمی تواند: بدهی خود را بپردازد به او مهلت بدهند. واگر باز همنتوانست براو ببخشایند! اما بانکداران با این اضطرار مردم، تجارت می کنند! سودسرشار انان از محل همین دیرکرد یا جریمه و بهره وتامین می شود. قران از این هم بالاترفرموده: قرض دادن به مردم، قرض به خداست، تا مومن از اینکه قرض می کند، شرمندهنشود. زیرا کسی که اضطرا نداشته باشد، اصلا سراغ وام و قرض نمی رود. و قران میفرماید حالا که او عرض و ابروی خود را، کف دست گرفته و به شما روی آورده است، اورا شرمنده نکنید. اما بانکها چه می کنند؟ او را تحت فشار گذاشته تا اوراق را امضاکند! قراردادها هم یکطرفه است، یعنی از قبل تکمیل شده و شخص، فقط باید بخواند وامضا کند. او را مجبور می کنند: تا دونفر دیگر را هم از نیاز خود باخبر کند، و ازانها بخواهد که ضامن شوند. البته در نمایشگاه ترکنش امروز، اینترنت به کمک آمده ومهندس عباسی، پلاتفرمی تهیه کرده که شخص محتاج وام، بدون اینکه مجبور باشد: با کسیصحبت کند در میان: وام دهندگان بچرخد و نیاز خود را پیدا کند. اما هنوز تحت تاثیراین پلشتی و زشتی: کار بانکها بهره های بالا تا 50درصد را پیشنهاد می کند. درحالیکه حتی درعالم کفار! بهره بانکی صفریا نردیک به صفر است. نه تنها وام گیرنده مضطر است، بلکه پس انداز کننده هم مضطراست. مقداری پول به او ارث رسیده، یا آنرا جمع کرده و می ترسد: از دستش برود. به بانکها پناه می برد، زیرا بانکها قولبهره های زیاد می دهند! و بهانه آنها تورم است، با این بهره ها می خواهند جلوی:کاهش ارزش پول را بگیرند. به همین دلیل به بانکها پناه می برند، اما بانکها تصورمی کنند این پول خودشان است! آن را تبدیل به دارایی های منجمد می کنند! وقتی بانکی2هزار شعبه دارد، آیا اینهمه ملک را از جیب سهامداران خریده اند؟ هزاران نفرکارمند دارند، که حقوق می دهند آیا از درآمد بانک است؟ معلوم است که از پول همینپس انداز ها است. همین امر زمینه ورشکستگی بانکها را فراهم می کند. بانکها هم، اینریسک را به دولت تحمیل می کنند! لذا بعنوان اینکه بانک دولتی است، مشتریان را بهدولت بدبین می کنند. راه حل این معضل منحل کردن بانکها است. بجای ان پلتفرم هایدریافت و پرداخت و بلاکچین ها را فعال باید کرد. گرچه حقوق های نجومی مدیران، نمیگذارد این امر اتفاق بیافتد. مثلا بانک رفاه کارگران، بالاترین پرداخت را بهمدیرعامل و اعضا هیات مدیره دارد. بطوریکه زیان ان مستقیما از سوی بیمه شده ها، وحق بیمه آنان جبران می شود. در حالیکه یک پلتفرم هم میتواند: این کار بانک راانجام دهد! سازمانهای باز نشستگی هم به سن قاعدگی نمی رسند! صندوق های بازنشستگی،همگی به دوران قاعدگی رسیده اند.
بانکها ,کند ,هم ,نمی ,های ,کسی ,می کنند ,خود را ,را به ,پس انداز ,می کند
درباره این سایت