اول از همه دانایی خود را بالا ببریم، تا بدانیم چه کار هایی می توانیم انجام دهیم. دوم خداشناسی خود را تقویت کنیم، تا بدانیم خدا چه امکاناتی به ما داده یا می دهد. بعد هم شیطان را گول بزنیم و سرکار بگذاریم! چون بهر حال ما اشرف مخلوقاتیم، نباید همیشه حالت تدافعی داشته باشیم، تا شیطان نقشه بکشد و ما آن را خنثی کنیم. بلکه از عقل و دانایی خود استفاده کرده، او را قال بگذاریم. مثلا وقتی اذان می گویند، به شیطان بگوییم: از وسوسه های توتشکر می کنیم! ولی بریم دو دقیقه جواب تلفن خدا را بدیم برگردیم! به همین سادگی! چون وقتی نماز بخوانی، یعنی بینی او را به خاک مالیدی، اما اگر نروی معلوم می شود: او تو را سرکار گذاشته! باید بدانیم که ما سه مرحله حیات داریم. عالم ذر عالم دنیا و عالم عقبا ( شامل برزخ و قیامت) در عالم ذر، مانند طرحی در ذهن طراح هستیم. خداوند می خواهد ما را حلق کند، لذا با ما صحبت می کند و راهنمایی می کند و: می گوید دنیا رفتی چکار کن، و از ما تعهد می گیرد که غیر از او کسی را خدا ندانیم. در عالم دنیا برخلاف همه موجودات، به ما اجازه تفکر و خلاقیت و تخیل می دهد. در دنیای وسیعی تخیل می کنیم، فکر خود را به هرشکلی بخواهیم جولان می دهیم. اما آن را نمی توانیم اجرایی کنیم. فقط برخی از انها را به اراده خود، می توانیم تغییر و تبدیل کنیم. به همین جهت باید در محدوده ماده حرکت کنیم، از چیزهایی که وجود دارد استفاده کنیم، یا آنها را تغییر شکل دهیم. ولی این تمرینی است برای دنیای باقی. در دنیای باقی هر فکری به ماده تبدیل می شود. یعنی هر نیت و خواست ما، ظاهر و بیرون هم تجسم پیدا می کند. مثلا شما میوه دوست دارید و آن را آرزو می کنید. بلافاصله آن میوه حاضرمی شود، خیالی هم نیست یعنی شما می خورید، و لذت می برید. برای همین است که نعمات خدا برای مومنان نامحدود است. یعنی از قبل محدود نشده بلکه: به اراده و خواست و آرزوی (ممایشتهون) انسان، قابل ایجاد است. فرض کنید به شما گفته اند نماز بخوانید. این نماز روز قیامت در مقابل شما مجسم می شود. مثل این است که هر نماز شما، یک انسان شده است. اگر در نماز دقت کردید و: کامل و به موقع بجا اوردید، آن شخض کامل و زیبا در جلوی شما مجسم می شود، و شما از دیدن آن شاد می شوید. و برعکس اگر با بی حوصلگی، نماز خوانده باشید، مخلوق شما ناقص الخلقه بوده، برخی ازاعضا را ندارد و یا: بصورت زشتی از بدنش آویزان است، که شما از دیدن او ناراحت می شوید، و ارزو می کنید یکبار دیگر به دنیا برگردید، و همه نماز ها را درست کنید!(یوم الحسره)بنابر این دنیای فعلی، عالم ذر مخلوقات شما است. و شما با خلق این آثار (یعنی عمل به دستورات الهی) جایگاه خود را ارتقا می بخشید. هرچه درجات شما پایین تر باشد، عذاب و حسرت شما بیشتر می شود. مثلا اگر فقط یکبار نماز خوانده باشید، می بینید همه افراد دیگر بالاتر ازشما هستند، پس انسان از سوی خدا، خالقیت را به نسبت اعمال خوب خود، به ارث می برد و جانشین او، در زمین می شود تا بر مردم و: موجودات دیگر تصرف کند( انها را به میل خود اداره کند) و: به این وسیله ضریب توسعه جهان بسیار بالاتر می رود. زیرا همانطور که خداوند در حال آفرینش است (کل یوم هو فی شان) بنداگان خاص هم در حال توسعه جهان، قدم بر می دارند به همین جهت، خداوند برخی جاها با ضمیر ما (انا لموسعون) می فرماید: ما جهان را توسعه می دهیم. خلقت های بشر در ادامه خلقت های خود محسوب میکند. تا جهان یکپارچه در حال تکامل باشد و سررشته همه امور در دست او باشد پس اسنان به دنیا آمده تا خلاقیت آموخته و از معصیت دوری کند. تا خلاقیت او در حهت مع نباشد.
نماز ,عالم ,کند ,یعنی ,کنیم، ,خدا ,را به ,می شود ,خود را ,به همین ,در حال ,نماز خوانده باشید،
درباره این سایت