یکی از ایرانیان ساکن امریکا، التماس می کند که از ایران، برای انها کمک فرستاده شود، چرا نمی فرستند؟ کینه شتری که نباید به مردم ضربه بزند! با آمار هایی که از کشفیات کالاهای بهداشتی داده می شود، میتوان کل جهان را واکسینه کرد! طی دو ماه که کرونا شروع شده، هر روز 70میلیون و 80میلیون، کالا کشف می شود یعنی 4تا 5میلیارد کالا کشف شده، و ادامه هم دارد. و حتما به 7میلیارد می رسد. این آمارها چهار حالت دارد! اول اینکه اساسا دروغ است. یعنی کشفیاتی وجود ندارد و تمام کارآگاهان و مردم درصحنه، دروغ می گویند و حتی پلیس که آنها کشف می کند، دروغ می گوید. لذا اینکه مردم می گویند: کالاهای بهداشتی گیر نمی آید و یا گران است، راست می گویند. حالت دوم این که آمار صحیح است. یعنی قدرت اقتصادی و تولیدی ایران، به حدی است که صد برابر نیاز کشور را جواب می دهد. اگر تولیدات محلی، کارخانه های مجوز دارو یا آنهاییکه: بصورت خیریه تولید و پخش می شوند، یا کسانی که خودشان خیاط وصنعتگر هستند را هم، حساب کنیم کمتر از این نمی شود! بنابراین اقتصاد ایران دنیا را تغذیه می کند. برای هر نفر دو پک بهداشتی تولید، یا احتکار کرده است. اما حالت سوم اینکه خوب توزیع نمی کنند. مشکل اصلی این است که اگر، کسی کار توزیع بلد نیست نباید به او کار داد. دانشگاه علوم پزشکی را چه به کار توزیع؟ وزارت بهداشت چرا باید در کار بازرگانی هم رئیس باشد؟ همان کار پزشکی را خوب انجام نمی دهد! الان یک دنیا را سرکار گذاشته، اگر بگویید به سازمان غذا و دارو واگذار شده، مگر داستان مافیای دارو بگوش شما نخورده؟ اگر این سازمان بلد بود که (ناصر خسرو) یی ها را نداشتیم. که در عصر الکترونیک و شهر هوشمند و فلان، هر ننه قمری یک پک دارو دستش باشد، کنار خیابان با قیمت های نجومی بفروشد. همین امر نشان می دهد که ناصر خسرویی ها هستند، که سازمان غذا و دارو را اداره می کنند! نه برعکس. یعنی همان محتکران شده اند مسئولان سازمان غذا و دارو، یا مدیران شرکت قاسم و داروپخش و پخشیران و درواقع گوشت را دادیم دست گربه! حالا خودمان میو میو می کنیم. برای اثبات نظریه کافی است یکبار شبیخون بزنند به همان ناصر خسرو، اگر همه دارو های کشف شده را، همراه مدیران سازمان غذا و دارو، در بیعوله های انجا پیدا نکردند! بنابر این بهترین راه توزیع، تولید به مصرف است: هرجا را کشف کردند، فوری اعلام کنند مردم با کارت ملی بیایند، و هر کدام یک پک تحویل بگیرند. والا بدانند اگر تولید صد برابر نیاز است، انبارهای محتکران دویست برابر تولید است! حاضرند داروها از بین برود ولی، قیمت پایین نیاید. البته همه سیستم توزیع بطور سنتی، در همه جهان به همین شکل است. یعنی مدیران توزیع، همان محتکران هستند یا برعکس. حالت چهارم این است که مردم دروغ می گویند.این را می شود از گفته های شهردار تهران فهمید: وی می گوید: تهران را نمی توان قرنطینه کرد، زیرا مایحتاج مردم را نمی توانیم تامین کنیم. این حالت مردم، مثل این است که بگوییم هر خانه یک انبار احتکار است. مردم با اینکه دارند، ولی می گویند نداریم. شاید بتوان گفت همانطور که تولید ما در تراز جهانی است، مصرف هم در تراز جهانی است! یعنی مردم ما به اندازه تمام دنیا مصرف می کنند. البته این فرهنگ تاریخی مردم است. چون موقعیت استراتژیک ایران، همه قدرتها را به طمع می انداخت، لذا همیشه برای غارت ایران، حمله هایی بوده است . مردم ناچار بودند در شهر های زیر زمینی احتکار نمایند. هر ایرانی بطور طبیعی، اگر برای سی سال خود ذخیره نداشته باشد،خود را فقیر می داند. و ثروتمند کسی است که هفت جدش را بسته باشد.
مردم ,نمی ,یعنی ,های ,کشف ,دارو ,است که ,می گویند ,است یعنی ,غذا و ,سازمان غذا
درباره این سایت